Het geheim van onze office manager: 'Stalken!'

Vertel op. Wat doe je om die ouders/verzorgers allemaal de zaal te krijgen?

Stalken! Nee, hoor. Een beetje maar, haha! In aanloop van een voorstelling heb ik vooral veel contact met de ouders van de kinderen om ze op de hoogte te houden van gemaakte afspraken. Veel bellen, sms'en en appjes vesturen. Je merkt dat het bijvoorbeeld nodig is om ouders te herinneren aan data, waarop de kinderen moeten samenkomen om te schrijven. Dat vergt veel energie, geduld en tijd, maar dat loont uiteindelijk als alle ouders/verzorgers komen kijken naar de voorstelling. 

Buiten je werk voor Studio 52nd doe je nog héél veel andere dingen. Wat is de rode draad in je werk? 

Ik werk als ZZP'er in eventmanagement voor organisaties die sociale en maatschappelijke impact genereren, zoals het Earth Charter. Mijn aandacht gaat vooral uit naar projecten omtrent meer zichtbaarheid en behoud van inheemse geschiedenis, cultuur en kennis. Als Museumdocent bij Tropenmuseum Junior voor de tentoonstelling Sabi Suriname leer ik jongeren ook over de Surinaamse cultuur, natuur, haar rijkdom aan diversiteit en het slavernijverleden. In mijn werk voor Studio 52nd komen door het werken met kinderen, het organisatorische aspect van het office management en de maatschappelijke topics al die dingen samen.

Op wat voor momenten kreeg je afgelopen jaar het gevoel dat je bij Studio 52nd echt in je element was? 

Op voorstellingsdagen komt alles samen. Je ziet dat alle ouders/verzorgers zijn komen opdagen, dat de kinderen uit de klas zijn komen kijken, dat al die ouders nog veel meer familieleden en vrienden hebben meegenomen. Als het kind de zaal in kijkt, die vol zit met al die persoonlijke VIP's. Trots op haar/zijn/x eigen productie, creatie en/of optreden. Dan voel je waardering en liefde voor je werk.

Kun je één van die momenten terughalen uit het afgelopen jaar waar je trots op bent?

Dan toch mijn eerste playmaking bij Studio 52nd. Te midden van Covid-19 hebben wij de voorstelling In mijn Uppie zonder Cluppie kunnen organiseren binnen de maatregelen van het coronabeleid. De kinderen hebben een mooie en emotionele voorstelling gemaakt over eenzaamheid. Corona heeft veel roet in het eten gegooid dit jaar, maar door onze inzet en improvisatie kunnen wij alsnog hun verhaal tot een creatie maken. Een verschil maken in deze tijd. Daar ben ik trots op.