Jenaida Zijdemans vliegende kiep
En dat allemaal tegelijk?
Ik ben gewend om honderd ballen tegelijk hoog te houden, daar hou ik juist van. Naast mijn werk bij Studio 52nd ben ik ook nog community manager bij de UvA en bij een studentenwoonvereniging. Met zoveel verschillende taken leer je goed om je energie te verdelen. Ik mag me onderdompelen in veel verschillende gebieden en daar leer ik heel veel van.
Je bent begonnen als stagiair. Hoe was het om stage te lopen bij ons?
Ik begon als schrijfbuddy bij de playmaking. Kevin vond dat ik goed in het profiel van Studio 52nd paste en vroeg of ik stage wilde lopen. In eerste instantie deed ik vooral productie, maar later heb ik ook geholpen bij de educatie van FOK ME HOKJE en het schrijven van een jaarverslag. Zo heb ik de organisatie dus van alle kanten leren kennen.
In dat jaar liep ik op verschillende plekken stage, om te onderzoeken in wat voor omgeving ik graag wilde werken. De missie en de visie van Studio 52nd bleken heel goed aan te sluiten bij mijn hoop voor de wereld. Het is heel verhelderend om te ontdekken waar je hart sneller van gaat kloppen. Als dat goed zit, dan wil je graag harder rennen voor een organisatie.
Wat spreekt je zo aan bij Studio 52nd?
Sowieso spreekt de manier me aan, waarop Studio 52nd zich inzet voor jeugd die anders snel over het hoofd wordt gezien. Ze brengen jongeren in contact met een wereld die ze anders niet snel tegenkomen, op een creatieve manier. Kinderen en jongeren krijgen echt ruimte om zich te ontwikkelen op nieuwe manieren.
Maar er is nog een diepere laag. Als je op maatschappelijk niveau werkt, kun je als organisatie snel vastroesten in het idee 'wat wij doen, is goed voor de wereld'. Maar de mensen bij Studio 52nd blijven altijd kritisch naar zichzelf, ze blijven altijd reflecteren en bijleren. Door te blijven praten en je te laten informeren door anderen, verminder je het wij-zij denken. Alle connecties die Studio 52nd aangaat, met kinderen, ouders, professionals en andere organisaties, zijn dan ook met een open blik, waarbij ze de ander écht proberen te begrijpen. Dat gaat tegen de verharding van de maatschappij in, op een manier die je niet op veel plekken vindt.
Wat was voor jou een hoogtepunt in het afgelopen jaar?
Ik was onlangs bij een try-out van (W)RAP MY HIJAB in buurthuis Combiwel. Een aantal van de schrijfsters waren daar aanwezig, maar ook de jongeren die vaste bezoekers zijn van dat buurthuis. Tussen hen ontstond zo'n mooi gesprek achteraf, waarin de meiden van Combiwel echt geïnspireerd en gemotiveerd raakten om hun eigen verhaal te delen. Er ontstond een ontroerende saamhorigheid. Daar zag je echt het vleesgeworden belang van wat Studio 52nd doet. Maar zo heeft eigenlijk iedere productie mooie momenten.
Ik vond het ook geweldig om bij het schrijfweekend van In mijn uppie zonder cluppie te zijn. Het doorzettingsvermogen en de rijke fantasie van de kinderen verbaasde en ontroerde me. Je krijgt dan echt een kijkje in de binnenwereld van een kind van negen of tien jaar oud. Ineens snap je waar ze over nadenken, waar hun fantasieën over gaan. Bij zo'n schrijfweekend krijgen ze de ruimte om hun binnenwereld op een creatieve manier te uiten, dat is heel mooi om te zien.
Welke thema's hoop jij in de toekomst bij de voorstellingen terug te zien?
We hebben met WIE IS BAAS? al een voorstelling over kolonialisme gemaakt, maar ik zou nog wel een voorstelling willen zien over biculturaliteit. Ik ben zelf half Indonesisch. Mijn broer en ik hebben, net als veel vrienden met een biculturele achtergrond, vaak het gevoel gehad tussen twee culturen in te zweven. Het is lastig om daar taal aan te geven. Ik denk dat veel jongeren dat zullen herkennen.
Een voorstelling over mannelijkheid of kwetsbaarheid onder jongens lijkt me ook een interessant thema. Er mag nog wel meer aandacht worden besteed aan wat het betekent om een jongen of een man te zijn.
Waar kijk je naar uit?
In november hebben we een schrijfweekend voor de playmaking die we in december gaan maken. Daar heb ik veel zin in. Ook kijk ik uit naar de reprise van Fok me hokje. Ik heb zelf alleen de registratie gezien, maar ik denk nu al dat het een voorstelling is die iedereen gezien moet hebben. Het is een hele kleurrijke, dynamische voorstelling geworden en ik kan niet wachten om hem zelf in het echt te zien.
