Fok me hokje

In FOK ME HOKJE hoor je teksten die jongeren schreven over beperkende hokjes van genderidentiteit en seksuele oriëntatie. Over opgroeien, vriendschap, uitgaan en kleding. Hoe het is om in de kast te zitten, en er uiteindelijk uit te komen.

‘Mijn moeder kocht trots een regenboogdeo voor me!’

De jonge schrijvers lieten zich inspireren door workshops van jeugdpsychiater Glenn Helberg en Jens van Tricht van Emancipator. En door het dierenrijk, waar geen hokjes zijn en niemand ooit van homo, hetero of trans heeft gehoord. Waarom heeft de mensensoort het dan zo moeilijk met het accepteren van elkaars verschillen?

‘Fok al die hokjes. Ik ben een heel gebouw!’

Onder regie van Gable Roelofsen gebruikten Dionisio Matias, Diederik Kreike en Smita James de verhalen, scènes en sketches van de nieuwste generatie om een energieke en openhartige voorstelling te maken. Een meerstemming eerbetoon aan queer culture met uitbundige choreografieën op een aanstekelijke soundscape.

“Mijn klasgenoten durven niks te vragen want dan moeten ze toegeven: ik weet niet ‘wat’ jij bent. Vraag gewoon aan mij wat je wil weten: Wat ben je? Hoe weet je dat? Wat is je seksualiteit dan? Ik word voortdurend beoordeeld zonder een vraag te krijgen. Die stilte en die zijdelingse blikken zijn het ergst.”

– trans jongere uit het GSA Netwerk voor FOK ME HOKJE