Veel herkenbaars voor jonge bezoekers bij Good Game (GG)

De een kan racen of vechten als geen ander, de ander heeft nog nooit een controller aangeraakt. Logisch dat die twee werelden soms met elkaar botsen én dat ze graag meer van elkaar te weten willen komen. De populaire jeugdvoorstelling Good Game (GG) trok dan ook weer een volle zaal, tijdens het Nationaal Theaterweekend in de Meervaart. 

Van mooie overwinningen tot diepe tegenslagen, van eindeloos veel vrienden tot online pestgedrag: het komt allemaal voorbij in Good Game (GG). Herkenbaar voor veel bezoekers. Dat is niet alleen te danken aan de drie acteurs op het podium, die de gamewereld met veel energie en inleving tot leven wekken. Achter de schermen hebben jonge gamers namelijk hard aan deze voorstelling gewerkt. Het script bestaat puur uit hun persoonlijke ervaringen. 

“Vooral het begin vond ik goed”, zegt de 9-jarige Indy na afloop. “Ze zaten zelf in een game en maakten allerlei dansbewegingen. Ik ben zelf nooit zo goed in dansen geweest, dus ik vond dit heel vet om te zien.” 

Herkenbare dingen zag Indy ook zeker voorbijkomen. “Als je ouders zeggen: ‘Eten!’, terwijl je nog helemaal niet wil stoppen. Meestal probeer ik dan heel langzaam om de game uit te zetten. Maar dan wordt mijn vader boos en zet hij hem zelf uit. Daarna zit ik een beetje mopperig aan tafel. Door gamen kun je ook wel een beetje dramatisch gaan doen. Dat merk ik door deze voorstelling wat beter.” 

Adam heeft zijn oog na de voorstelling vooral laten vallen op alle spelcomputers, die speciaal voor het Theaterweekend zijn geïnstalleerd. “Ik speel heel veel games”, vertelt hij. “Mijn vader vindt het ook leuk. Hij heeft heel veel game-spullen. Maar mijn moeder vindt het niet heel leuk volgens mij.” 

Wat dat betreft, kwam het goed uit dat er een kaartspel werd uitgedeeld na de voorstelling. Gamers en niet-gamers mogen daarbij vragen stellen, zodat ze elkaar beter gaan snappen. “Ik dacht eerst dat er een game in dat tasje zat”, zegt Adam over de Good-E-Bag. “Maar het was een kaartspel, dus dacht ik dat het een beetje saai zou worden. Maar al die vragen zijn eigenlijk best wel leuk. Ik heb het met m’n moeder gespeeld.”

13-jarige Mik was een van de jonge gamers die meehielp om het kaartspel te maken. “Het zijn vaak vragen waar ouders anders over denken dan tieners”, zegt hij na de voorstelling. “Ik heb zelf bijvoorbeeld veel huiswerk. Als ik acht uur aan school heb besteed, ben ik er wel even klaar mee. Dan ga ik liever even twee uur gamen dan dat ik nog meer aan school moet denken. Zo’n kaartspel helpt dan wel om ouders een beter inzicht te geven, zodat ze niet de hele tijd blijven zeuren.”

Volwassenen in de zaal blijken tot meer inzichten te zijn gekomen. Zo is een vrouw vooral positief over de scène in een pizzeria. Een jonge pizzabezorger merkt daarin dat zijn werk best lijkt op een game: ‘experience points’ zorgen voor een hoger niveau en dus een beter salaris. “Je neemt dus iets van het spel mee naar het echte leven”, merkt de vrouw op na afloop. “Mooi om je daar bewust van te worden.” 

Intussen dringt het echte leven ook weer door tot de gamewereld, beseft een tweede bezoeker. “Ik wist niet dat vrouwen zo naar behandeld en benaderd worden”, merkt ze op. “Ik had me niet gerealiseerd dat, dat ook in de gamewereld een ding was.” 

Een jongen in de zaal knikt. “Ik heb veel vriendinnen die online gepest werden”, zegt hij. “Ze werden daar heel verdrietig door. Ik heb rustig met ze gepraat en gespeeld, nu gaat het gelukkig weer beter met ze.”