"Ik wil nooit meer horen dat ik de enige ben"

In de Turkse taal bestaan de woorden hij en zij niet. Wat als mannelijk en vrouwelijk wordt gezien is grotendeels cultureel bepaald en in veel culturen zoals de Mexicaanse, Indiase en die van de Native Americans bestaat er een derde gender. Deze inzichten staan centraal in de tentoonstelling “What a genderful world” van het Tropenmuseum. Tijdens het schrijfweekend van onze nieuwe voorstelling FOK ME HOKJE bezochten negen jonge schrijvers en negen schrijfbuddy’s de tentoonstelling en lieten zich inspireren.

In de tentoonstelling werd gender vanuit verschillende culturele perspectieven belicht. Pre-koloniale culturele tradities, maar ook voorbeelden uit de hedendaagse popcultuur. Het was voor de jonge schrijvers een bevestiging dat hun ‘anders’ zijn al eeuwenlang eigenlijk volkomen normaal is. “Ik wil nooit meer horen dat ik de enige ben. Dat ze speciaal voor mij iets anders doen dan normaal“ vertelde een deelnemer van het schrijfweekend aan de groep.

Kevin ontdekte voor het eerst de effecten die het kolonialisme heeft gehad op gender en seksualiteit, maar dat wisten sommige jonge schrijvers al lang. “Voor ik uit de kast kwam heb ik veel onderzoek gedaan naar gender en seksualiteit binnen de Indiase cultuur. Zo kwam ik erachter dat transgenders heel lang normaal en geaccepteerd waren. Tot de komst van de Britten,” vertelde een van hen aan Kevin.

In India, Pakistan en Bangladesh bestaat een officieel erkend derde geslacht: de Hijra. Tijdens de kolonisatie maakten de Britten van Hijras een symbool voor zonde, vuiligheid en ziektes. Dat leidde ertoe dat iedereen die niet in het strakke man-vrouw plaatje paste, werd vervolgd. Kijkend naar een portret van een Hijra vroeg een van de schrijvers zich af: “Waarom denken we in het westen dat we altijd gelijk hebben?”

Goed doordrongen van de manieren waarop het anders kan, konden ze geïnspireerd aan de slag. Ze schreven met de acteurs en schrijfbuddy’s o.a over hun coming-out verhaal, hoe hun ideale feestje eruit ziet, hoe de wereld om hen heen op hun identiteit reageert en wat ze niet meer willen horen. De komende maanden verwerken Gable, Dioniso, Smita en Diederik de teksten die dit weekend zijn geschreven in de voorstelling FOK ME HOKJE.

Gender en seksuele diversiteit zijn geen nieuwe uitvindingen, maar zo oud als de mensheid zelf. De hoogste tijd dus om wat normaal is, ook normaal te maken.