Blog - Niets doen, kan altijd nog

Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar deze tijd markeert voor mij de terugslag van het patriarchaat. The empire strikes back, zou je kunnen zeggen. In mijn optimisme heb ik gedacht dat we in ons werk trekken aan een touw - één dat rustig op de grond zou blijven liggen als wij even uitpuffen van al dat harde trekken.  

In werkelijkheid trekken we aan een veer. Een veer die, zodra je loslaat, net zo hard terugspringt naar zijn oorspronkelijke vorm. Of het nu gaat om #MeToo, Black Lives Matter, de strijd tegen antisemitisme of de mislukte integratie (van de witte Nederlander).  

Mijn zoon zei na de verkiezingsoverwinning van Trump: ‘Weet je pap, misschien is dit wel het bewijs dat het best goed gaat. Als het patriarchaat zo hard terugmept, is er misschien wel heel veel bereikt.’  

Daar zit wijsheid in. Als het gaat om gelijke rechten, inlevingsvermogen in mensen met minder privileges en het doorwerken van onze kwaadaardige geschiedenis: We zijn hier nu beter af dan 80 jaar geleden.  

In 2024 gingen 2 miljard mensen naar de stembus. Een feest van democratie en beschaving, dat zou je denken. Maar wat als we democratisch kiezen voor wegzetten en uitsluiten? Wat als we democratisch kiezen voor dictatuur en het in twijfel trekken van de onafhankelijke rechtsstaat? Wat als 53% van de vrouwen in een land stemt op een seksist? Het is om moedeloos van te worden.  

Ondertussen wachten we op systeemverandering, rekenen we op dat morele kompas, op nieuwe leiders aan de macht… Tik, Tak, Tik, Tak.  

Laten we ondertussen gewoon doorgaan. Op onze manier, met wat wij maximaal kunnen doen: Jongeren het woord geven, tijd nemen om te luisteren, bewust blijven van onze witte vlekken. En daar vervolgens dan geweldig theater van maken voor duizenden jongeren en (aankomend) professionals in het hele land.  

Komend jaar kunnen we ons misschien spiegelen aan Luke Skywalker? Draaien en keren, pieken tussen de kleinste gaatjes. In een laatste poging twee foton torpedo’s afvuren op de kernreactor van de Death Star? In de film zet het een kettingreactie in werking waardoor het hele miserabele ruimtestation in rook opgaat.  

Het zal met dat patriarchaat misschien niet zo makkelijk gaan als met de Death Star, en de force zal niet altijd met ons zijn,  

Maar niets doen? Dat kan altijd nog. 

 

Studio 52nd maakt op deze website gebruik van cookies. We gebruiken cookies voor het bijhouden van statistieken (de cookies van Google Analytics zijn volledig geanonimiseerd), om voorkeuren op te slaan, en voor marketingdoeleinden. Door op 'optimale cookies' te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies. Je hebt ook de keuze voor 'minimale cookies', als je dit liever niet hebt.