• VOORSTELLINGEN
  • Programma’s
  • EDUCATIE
  • OVER STUDIO 52ND
  • DOE MEE

jongerenvoorstelling

Premièredatum FOK ME HOKJE uitgesteld

21 januari 2021 by Rosalie
Nieuws
FOK ME HOKJE, Special edition

De première van FOK ME HOKJE schuift nog wat verder op. Vanwege de nieuwe lockdown kwam de premièredatum van FOK ME HOKJE begin januari te vervallen. Nu is bekend dat ook de herplande première eind februari niet door kan gaan. De nieuwe datum komt waarschijnlijk in april te liggen. 

De montage van FOK ME HOKJE vond begin januari plaats in Theater de Krakeling. De voorstelling wacht geduldig op de eerste presentatie voor publiek. Zodra de theaters en scholen weer open kunnen, pakken we de draad direct weer op. Wanneer dat is, is volledig afhankelijk van de effectiviteit van de coronamaatregelen.

Fun fact: doordat heel Nederland is aangewezen op de pakketpost, kregen we de achterwand van ons decor niet op tijd geleverd voor onze montage-week! We hebben dus nog geen representatieve scènefoto’s kunnen maken. Des te meer om ons op te verheugen als we straks weer mogen!

“Snuffelen aan elkaar is het fundament van samenleven.”

21 januari 2021 by Rosalie
Achter de schermen
FOK ME HOKJE, Special edition

“Als twee honden elkaar ontmoeten, gaan ze meteen aan elkaar snuffelen”, spreekt intercultureel jeugdpsychiater Glenn Helberg op 14 december 2020 de jonge schrijvers van FOK ME HOKJE toe voor aanvang van de allereerste doorloop voor publiek. “Honden voelen een brandende nieuwsgierigheid naar de ander. Daar kunnen wij van leren. De angst voor de ander – als er nog niets aan de hand is, als iemand gewoon voorbij loopt – die zit bij jezelf. Wees nieuwsgierig: snuffelen aan elkaar is het fundament van samenleven.”

Een gewichtige aftrap van de avond, waar alle aanwezigen lang naar uit hebben gekeken. Studio 52nd begeleidde dit jaar zestien jongeren bij het schrijven van hun eerste toneeltekst. Ze bezochten de expositie What a genderful world in het Tropenmuseum. Ook kregen ze workshops van Jens van Tricht (Emancipator) en Glenn Helberg. Begeleid door een schrijfbuddy zetten de jongeren hun perspectief op papier en overhandigden die aan het artistieke team van Studio 52nd. En toen was het afwachten geblazen.

Fast forward een paar maanden en het is 14 december, 18.30. Minuten voor de nieuwe lockdown ingaat. Maar ook de dag van de eerste en voorlopig laatste presentatie met publiek voor acteurs Dio, Smita en Diederik. Twee weken repeteerden ze bijna non-stop met regisseur Gable en choreograaf Winston om de teksten tot leven te kunnen wekken voor de schrijvers. De avond voelt voor iedereen als een laatste kans om de verschillende schrijvers – waarvan enkele elkaar nog niet eerder spraken – nog even aan elkaar te laten “snuffelen”.

“Hoe weet je dat je man bent?”

Intercultureel jeugdpsychiater Glenn Helberg leidt de voorstelling in met een voorstelrondje. De schrijversgroep mag aangeven welke dingen ze nooit meer willen horen, de hokjes waar ze niet meer in geplaatst willen worden. “De eerste hokjes waar we vanaf moeten, zijn de hokjes ‘raar’ en ‘normaal’”, begint de jonge schrijver Cas*. “Als iets minder vaak voorkomt, betekent dat niet dat iemand daardoor minder normaal is.”

Schrijver Liam wil nooit meer horen dat hij in de war is of dat hij door een transgender-fase gaat. “Jij wordt niet geloofd?”, vraagt Glenn. “Nee, niet altijd”. Waarop een andere schrijver reageert: “En dan nog. Waarom wordt het idee van een fase per definitie gebracht als iets negatiefs? Als je niet altijd 100 procent snapt waar je doorheen gaat of hoe je je voelt, heb je dan ‘verloren’? We moeten fases niet als een fout ding bestempelen.”

 

 

Glenn inventariseert wat deze jongeren zeggen of doen als dit gebeurt. “Ik kies dan liever een andere gesprekspartner”, antwoordt Liam, “dan weet ik echt niets te zeggen.” “Toen mijn vader mij vroeg hoe ik wist dat ik man was, kaatste ik het terug. Ik vroeg hem hoe hij het van zichzelf wist”, tipt schrijver Kamal, “daar had mijn vader zelf eigenlijk ook nog nooit over nagedacht.” Waarderend vragen Glenn en de anderen zich af hoe vaders zouden reageren op de suggestie dat ook zij misschien in een cis-fase zouden zitten.

Paspoortgegevens

Er zijn ook andere hokjes die mogen verdwijnen. “Kutmarokkaan”, noemt Amon. “Ik kom niet eens uit Marokko, maar uit Egypte.” “Ik wil helemaal niet in een hokje”, reageert schrijver Sadina. “Mensen hebben blijkbaar informatie nodig over of ik Nederlands-Ghanees ben, vrouw, 20 jaar. Die paspoortgegevens – dat bén ik niet. Ik voel mij niet Nederlands of Ghanees – ik voel mij mezelf. Ik voel… mijn emoties.” Hokjes lijken gemakkelijke oplossingen om mensen niet écht te leren kennen, niet verder te kijken, realiseren de jongeren zich.

Een leerzame voorstelling

Tijd voor de voorstelling. Er klinkt veel gelach, en luid applaus. Als de teksten over hoe het is om het verkeerde lijf te hebben voorbij komen, kruipen de drie auteurs dicht tegen elkaar aan. Een energieke, beweeglijke choreografie met een innige verstrengeling oogst bewondering van de jongeren. “Dat jullie ook zo soepel weer úit de knoop kwamen, wat knap!” Maar de bewondering is wederzijds: kostuumontwerper Kevin vertelt ontroerd hoe dankbaar zij zijn dat de jongeren op deze manier hun verhaal kunnen vertellen.

Wel vrezen sommige schrijvers dat de voorstelling misschien provocerend zal zijn voor mensen die zich niet durven openstellen voor genderdiversiteit en seksuele diversiteit. Die angst wordt gedeeltelijk gerelativeerd door andere schrijvers: “Voor mij was de voorstelling heel leerzaam”, geeft schrijver Mo aan. “Ik heb een hoop nieuwe termen geleerd. De meeste mensen uit mijn omgeving komen niet zo snel in contact met mensen met een andere seksuele oriëntatie of genderidentiteit. We praten er niet over, en er is veel onwetendheid”, zegt hij, “Het zou goed zijn als we ons er meer in gaan verdiepen. Dat kan met een voorstelling als deze.”

Door de vriendelijke woorden van Mo komen de jonge schrijvers tot een realisatie. Cas: “Wij hebben ook vooroordelen. Er is veel strijd tussen hetero’s en LHBT’s. Het is ergens gebotst, waardoor het twee groepen werden”, denkt hij. “Ik trek ook een muur op bij de klasgenoten van wie ik vrees dat ze me niet zullen begrijpen. We veroordelen elkaar en sluiten elkaar buiten.”

“Gewoon hetero”

Als afsluiting biedt Amon, die door Mo werd meegenomen naar de doorloop, graag nog zijn excuses aan: “Ik stelde me vanavond voor als ‘gewoon hetero’, maar na het zien van de voorstelling begrijp ik dat daar niets gewoon aan is.” Een enorm applaus weerklinkt, vol waardering van Glenn en de queer en trans jongeren, dat hij verlegen in ontvangst neemt. Glenn vertrekt al snel met een gerust hart naar huis. De jonge schrijvers blijven echter nog lang nasnuffelen aan elkaar.

*de namen van de schrijvers zijn in dit artikel gefingeerd

Meet de cast en schrijvers van FOK ME HOKJE

9 december 2020 by Amberley Bernabela
Nieuws
FOK ME HOKJE, Special edition

13 januari gaat Fok me hokje in première, een voorstelling over gender en seksuele voorkeur. Jongeren uit het GSA-Netwerk schreven de teksten die je zult horen in de voorstelling. Dio, Smita en Didi brengen deze teksten over het voetlicht. Maar wie zijn zij nou eigenlijk helemaal?

In deze videoreeks leer je de cast en schrijvers van de voorstelling FOK ME HOKJE beter kennen. Wat hun inspireert en welke tips zij jou graag willen meegeven.

Studio 52nd bij Theater Inclusief

5 november 2020 by PRMarketing
Nieuws
Special edition, WIE IS BAAS?

Met WIE IS BAAS? trok Studio 52nd de aandacht van Theater Inclusief. Theater Inclusief is een driejarig stimuleringsprogramma dat wordt uitgevoerd door 19 partners in de theatersector. De verschillende theaters en gezelschappen werken samen aan een diverser en inclusievere aanpak met betrekking tot personeel, programmering, publiek en partners.

Omdat dit ook dingen zijn waar Studio 52nd mee bezig is, interviewde Theater Inclusief assistent zakelijk leider Rosalie over onze werkwijze en onze voorstelling WIE IS BAAS? Lees het hele verhaal hier!

“Ik zeg wel dat ik het raar vind, maar ik bedoel nieuw.”

5 november 2020 by PRMarketing
Achter de schermen
FOK ME HOKJE, Special edition

“Op school, in het restaurant, in het theater: overal zijn aparte toiletten voor jongens en voor meisjes. Maar denk even mee. Stel, je bent een trans persoon. Naar welk toilet moet je dan?” Over deze vraag van de gids van What a genderful world moeten onze jongeren even nadenken. Want wat betekent het eigenlijk om trans te zijn?

Vier jongeren uit Oost vormen de tweede groep schrijvers van onze nieuwe voorstelling FOK ME HOKJE. Naast de jongeren die aangesloten zijn bij het GSA Netwerk – de Gender en Sexuality Alliance – gaan ook cisgender jongeren uit Amsterdam Oost input leveren voor de theaterteksten. Want ja, ook zij vallen in hokjes en dealen met verwachtingen rond man of vrouw zijn.

What a Genderful World by Marvin Duiker/SHOT BY MARV

Er valt veel te giechelen bij de tentoonstelling – er is een bad vol borsten! – maar de jongeren zijn onder de indruk. Dat kunstenares Arvida Byström met de dood werd bedreigd vanwege haar ongeschoren benen in een Adidas commercial – dat vinden de jongens echt niet kunnen. Mensen mogen hun eigen keuzes toch zeker wel maken? De jonge vrouw Harnaam Kaur, een fotomodel met een baard, krijgt bijzondere aandacht. “Zoiets heb ik gewoon nog nooit gezien,” legt een van hen uit, “Ik zeg misschien wel dat ik het raar vind, maar ik bedoel nieuw.” Hij vindt ze ook moedig, deze vrouwen.

Op de vraag van de gids over toiletbezoek, is het geslachtsdeel bepalend vinden de jonge schrijvers “Mannen maken er altijd een rotzooi van. Ik denk niet dat meisjes erop zitten te wachten dat er ineens een jongen van hun toilet gebruik maakt.” Maar hoe zit dat voor iemand die als jongen is geboren, maar zich een meisje voelt? Later volgt een vraag over religie. Niet alleen op toiletten, ook in kloosters en moskeeën zijn speciale plaatsen voor mannen en vrouwen aangewezen. Dat iemand die tussen de categorieën in valt geen plek heeft om te bidden, daar schrikken de jongeren van.

Zo daagt de tentoonstelling ons binaire denken uit. Een vraag waarom meiden voor hun selfies zich zo dun mogelijk, en jongens zich juist zo breed mogelijk maken, zorgt voor discussie. En rokken bijvoorbeeld, echt iets voor meiden, toch? Maar als je er even over nadenkt zijn er ook rok-achtige kledingstukken voor mannen. De Schotse Quilt en de Indiase Sarong, bijvoorbeeld. De djellaba echter niet. “Nee,” benadrukken de jongens. “Dat is niet zoals een jurk of een rok. Dat is echt voor mannen.”

Glenn Helberg begeleidde na de rondleiding gesprekken tussen vier jongeren uit Amsterdam Oost en Gable Roelofsen en Diederik Kreike (regisseur en acteur FOK ME HOKJE). Toen ze zich voorstelden als homoseksueel en Diederik als non-binair leidde dat tot verraste, warme reacties:

“Toen Diederik en Gable binnenkwamen had ik niks door. Je kan het niet zo zien of zo. Dat iemand homoseksueel of non-binair is. Toen jullie het zeiden, dacht ik: we hadden een leuk gesprek, we zijn allemaal gewoon mensen. Ja, wat is het nut dan van al die haat?” 

Komend weekend ontmoeten de twee schrijversgroepen elkaar, bij de eerste presentatie van de voorstellingsteksten. Glenn begeleidt ook deze ontmoeting. 

”Ik wil nooit meer horen dat ik de enige ben”

10 oktober 2020 by PRMarketing
Achter de schermen
FOK ME HOKJE, Special edition

In de Turkse taal bestaan de woorden hij en zij niet. Wat als mannelijk en vrouwelijk wordt gezien is grotendeels cultureel bepaald en in veel culturen zoals de Mexicaanse, Indiase en die van de Native Americans bestaat er een derde gender. Deze inzichten staan centraal in de tentoonstelling “What a genderful world” van het Tropenmuseum. Tijdens het schrijfweekend van onze nieuwe voorstelling FOK ME HOKJE bezochten negen jonge schrijvers en negen schrijfbuddy’s de tentoonstelling en lieten zich inspireren. 

In de tentoonstelling werd gender vanuit verschillende culturele perspectieven belicht. Pre-koloniale culturele tradities, maar ook voorbeelden uit de hedendaagse popcultuur. Het was voor de jonge schrijvers een bevestiging dat hun ‘anders’ zijn al eeuwenlang eigenlijk volkomen normaal is. “Ik wil nooit meer horen dat ik de enige ben. Dat ze speciaal voor mij iets anders doen dan normaal“ vertelde een deelnemer van het schrijfweekend aan de groep.

Kevin ontdekte voor het eerst de effecten die het kolonialisme heeft gehad op gender en seksualiteit, maar dat wisten sommige jonge schrijvers al lang. “Voor ik uit de kast kwam heb ik veel onderzoek gedaan naar gender en seksualiteit binnen de Indiase cultuur. Zo kwam ik erachter dat transgenders heel lang normaal en geaccepteerd waren. Tot de komst van de Britten,” vertelde een van hen aan Kevin.

Photocredits: Mario Patiño Sanchez (Model Lukas Avendaño, Muxhe)

In India, Pakistan en Bangladesh bestaat een officieel erkend derde geslacht: de Hijra. Tijdens de kolonisatie maakten de Britten van Hijras een symbool voor zonde, vuiligheid en ziektes. Dat leidde ertoe dat iedereen die niet in het strakke man-vrouw plaatje paste, werd vervolgd. Kijkend naar een portret van een Hijra vroeg een van de schrijvers zich af: “Waarom denken we in het westen dat we altijd gelijk hebben?”

Goed doordrongen van de manieren waarop het anders kan, konden ze geïnspireerd aan de slag. Ze schreven met de acteurs en schrijfbuddy’s o.a over hun coming-out verhaal, hoe hun ideale feestje eruit ziet, hoe de wereld om hen heen op hun identiteit reageert en wat ze niet meer willen horen. De komende maanden verwerken Gable, Dioniso, Smita en Diederik de teksten die dit weekend zijn geschreven in de voorstelling FOK ME HOKJE.

Gender en seksuele diversiteit zijn geen nieuwe uitvindingen, maar zo oud als de mensheid zelf. De hoogste tijd dus om wat normaal is, ook normaal te maken.

Cast FOK ME HOKJE bekend

20 augustus 2020 by PRMarketing
Nieuws
FOK ME HOKJE, Special edition

Met trots presenteren wij de cast en crew van onze nieuwe voorstelling FOK ME HOKJE.

Wie je in januari gaat zien op de vloer:

  • Dionisio Matias, bekend van zijn werk bij o.a. Bonte Hond en Maas Theater & Dans
  • Diederik Kreike, acteur en presentator van VPRO-programma Koken met Konijnen (zo toepasselijk!)
  • Smita James, spoken word-artiest, die schitterde in Shrew Her van Ira Kip.

Wat zijn we blij met deze drie enorm enthousiaste makers!

Met ons WIE IS BAAS?-topteam Saar Vandenberghe (dramaturg) en Gable Roelofsen (eindregie, Het Geluid Maastricht) ontmoeten ze komend weekend de jonge schrijvers op het schrijfweekend van FOK ME HOKJE. Jaja, nu gaan we pas écht van start.

Ter voorbereiding is het team deze week naar ARTIS geweest waar ze inspiratie opdeden over gender en seksuele voorkeur in het dierenrijk. Een divers team dus, dat de teksten van onze jongeren zal doen stralen!

Meerjarige subsidie voor Studio 52nd

3 augustus 2020 by Rosalie
Nieuws
Special edition

Per 2021 wordt Studio 52nd als cultuureducatieve instelling ondersteund door het Amsterdams Fonds voor de Kunsten. Goed nieuws in deze onzekere tijd!

Wij zijn ontzettend dankbaar voor het vertrouwen vanuit het fonds, dankbaar voor alle makers die hier in de afgelopen jaren aan hebben bijgedragen, alle medewerkers, vrijwilligers, donateurs en andere financiers.

We gaan er vier mooie jaren van maken, waarin er veel artistieke, educatieve en sociaal-maatschappelijke voorstellingen te zien zullen zijn in Amsterdam en de rest van het land.

Voor nu: bloemen op tafel, taart en proosten!
https://www.amsterdamsfondsvoordekunst.nl/…/vi…/studio-52nd/

Fonds Podiumkunsten steunt de herneming van WIE IS BAAS?

12 juni 2020 by PRMarketing
Nieuws
Special edition, WIE IS BAAS?

Dankzij steun van het Fonds Podiumkunsten neemt Studio 52nd de voorstelling WIE IS BAAS komend najaar in reprise. De door jongeren geschreven voorstelling over het koloniale heden wordt door professionele theatermakers op het podium gebracht en speelt o.a. in het Afrika Museum en voor middelbare scholen door heel Nederland.

Het Fonds Podiumkunsten onderschrijft de urgentie van de herneming van WIE IS BAAS?. De commissie is onder de indruk van de rake teksten die de jongeren onder goede begeleiding hebben geschreven. Daarnaast spreekt ze op basis van aantoonbare ervaring vertrouwen uit in het vakmanschap van het artistieke kernteam en de uitvoerenden.

‘We zijn ongelooflijk blij dat we met deze voorstelling door kunnen’, aldus artistiek leider Fanneke Verhallen. ‘De noodzaak is meer voelbaar dan ooit en we staan te trappelen om met de jongeren in schoolklassen door het hele land in gesprek te gaan en te horen wat hun kijk is op het koloniale heden’.
Zoals bij alle  jongerenvoorstellingen van Studio 52nd is het theaterstuk een middel om met elkaar in gesprek te komen. Theaterdocenten bezoeken alle klassen die de voorstelling hebben gezien om de vaak gevoelige onderwerpen aan te snijden en erover door te praten.

WIE IS BAAS? is geschreven door jongeren van 3 VMBO van Open Schoolgemeenschap Bijlmer. Zij leerden over het koloniaal verleden middels gastlessen van onder andere Akwasi, Glenn Helberg en The Black Archives en zetten hun gedachten en ervaringen over deze zwarte periode uit de Nederlandse geschiedenis om naar toneelteksten. Onder eindregie van Gable Roelofsen maakten theatermakers Barry Emond, Cherella Gessel & Karlijn van Kruchten van de teksten een muzikale voorstelling.

Tijdens de reprise wordt de rol van Cherella vervangen door Kimberley Agyarko. “Voor mij staat de voorstelling voor het menselijke verlangen in een tijd waarin we onze verlangens anders moeten inlossen,” vertelt Agyarko, “en hoe daarmee om te gaan.” Kimberley studeert binnenkort af aan de Toneelacademie Maastricht. Tijdens haar studie liep ze stage bij HNTjong met de voorstelling Heidi Pippi Sissi Ronnie Barbie, in de regie van Eva Line de Boer.

De voorstelling WIE IS BAAS? komt tot stand i.s.m. Het Geluid Maastricht, VIA ZUID, Talentontwikkeling podiumkunsten Limburg en Open Schoolgemeenschap Bijlmer en speelt in november en december 2020 door het hele land.

“Als je merkt dat er een deel van het verhaal ontbreekt, vertel het dan.”

2 mei 2019 by PRMarketing
Achter de schermen
Special edition, WIE IS BAAS?

We namen elf jongeren mee naar De Black Archives en op Black Heritage Tour. De uitstapjes boden een proces van bewustwording, ook voor ons. Jongeren hadden heel verschillende redenen om mee te doen. Ze liepen uiteen van eigen ervaringen met racisme (“Bij ons in de klas kreeg iedereen met een kleur basis/kader advies.”) tot het minder geëngageerde “Ik heb niet zoveelste doen”. Ons idee was om via de excursies te laten zien hoe en waar de overblijfselen uit het koloniale verleden nog te vinden zijn. In de stad, de maatschappij, en onszelf. Zo hopen we de jongeren het belang van dit onderwerp te laten voelen. Missie geslaagd? We moeten het afwachten.

Elf jongeren verzamelen zich na de proefwerkweek bij de bushalte bij Open Schoolgemeenschap Bijlmer voor de rit naar Amsterdam Oost. Eenmaal aangekomen in de Black Archives horen we van Mitchell Esajas over de koloniale geschiedenis. Rassenleer werd gebruikt om de slavenhandel te verantwoorden. Door de een minder waard te maken dan de ander, werd de onmenselijke behandeling goedgepraat. Een belangrijk, maar academisch verhaal.

De toegevoegde waarde van het bezoeken van een archief wordt pas duidelijk als Mitchell uit een lessenaartje een slavenketting tevoorschijn haalt. Dan komt het verleden voor de jongeren pas echt tot leven. “Is die echt gebruikt?” vragen ze, en roepen “hoe past dat om je enkel”? Een enkele grotere ring past om een piepkleine middel. Waarschijnlijk gebruikt voor kinderen, of “een extreem mager persoon”. Mitchell demonstreert hoe ze open en dicht gaan. Op de terugrit worden de kettingen nog met afgrijzen herdacht.

Op de rondvaartboot tijdens de Black Heritage Tour gaat Jennifer Tosh in op de financiële kant van het koloniale verleden. 62 procent van de economie draaide om koloniale handel, en veel Nederlanders plukten de vruchten van slavernij en dwangarbeid in de koloniën. Wie door Amsterdam loopt kan aan de familiewapens zien waar de rijkdom vandaan kwam. Op een aantal gebouwen prijken Afrikaanse hoofden. Dat sommige rijke kooplieden blijkbaar trots waren op hun mensenhandel roept hier en daar verbijsterde woede op. “Breek al die gebouwen maar af. Ik wil er niet naar kijken,” zegt een van de meiden. Wij vragen haar of het niet waardevol is om het verleden te kunnen herdenken. “Nee, gooi het allemaal maar tegen de vlakte.” Een voorbijganger hoort het en kijkt bezorgd.

Deze geschiedenislessen vind je niet via de reguliere kanalen. Wie wil weten over de zwarte gemeenschap in Amsterdam moet diep graven. We leren dat er al in de zeventiende eeuw een kleine zwarte gemeenschap woonde in Amsterdam, die mixte met de Joodse. Samen bezochten ze de synagoge, onderling werden huwelijken gesloten. Tijdens de Franse bezetting ging in Amsterdam de Franse Code Noir in, wetten speciaal voor zwarte mensen, en stopten deze gezamenlijke bezoekjes en huwelijken; een behoorlijk impactvolle bezetting.

Toch hebben onze jongeren de neiging na elke excursie te zeggen “ja, dit wist ik allemaal al wel, hoor.” De meeste leerlingen lijken onze excursies toch vooral informatief te vinden, het systematische racisme dat eruit naar voren komt, gaat nog een beetje langs ze heen. De sprekers fungeren als rolmodellen, en dit heeft op een andere manier ook impact.

Een van de meiden is gefrustreerd dat er nergens over Senegal wordt gesproken, waar haar voorouders vandaan komen. Jennifer eindigt haar rondleiding door uit te leggen dat deze tour voortkomt uit haar zoektocht naar het verhaal van haar eigen voorouders. Die kwamen uit Suriname, maar spraken nooit over hun tijd daar. Ze spoort onze jongeren aan ook hun verhaal te vertellen. “Als je merkt dat er een deel van het verhaal, zoals het Senegalese, ontbreekt, vertel het dan. Zorg dat het niet wordt overgeslagen.”

We zijn benieuwd naar de eerste teksten die ze tijdens het schrijfweekend schrijven, om te zien wat voor invloed deze mooie afsluitende woorden op onze jongeren hebben gehad.

Older News »

Meest recente berichten

  • Premièredatum FOK ME HOKJE uitgesteld 21 januari 2021
  • “Snuffelen aan elkaar is het fundament van samenleven.” 21 januari 2021
  • Meet de cast en schrijvers van FOK ME HOKJE 9 december 2020
  • De nieuwste winterkrant 8 december 2020
  • Eerste Kids Edition in stadsdeel Zuid feestelijk geopend 7 december 2020
Copyright © 2017 Studio 52nd. All rights reserved.  
PrivacyContactpaginaNieuwsDoe MeeOver Studio 52ndCredits